مدل لباس محلی کردی

مدل لباس محلی کردی + زیباترین و بهترین مدل های لباس محلی کردی را اینجا ببین در سایت پرشین سرا . امیدواریم این مطلب مورد توجه شما بزرگواران قرار گیرد.

استان کردستان در جنوب آذربایجان غربی است که از غرب به کوردستان عراق می رسد و از داخل با استان های زنجان، همدان و کرمانشاه هم مرز است. اکثریت مردم در این منطقۀ سرد و کوهستانی کشور از قوم کرد هستند و به زبان کردی سورانی صحبت می کنند. فرهنگ خاص کردها دربردارندۀ آداب و رسوم، باورها، ادبیات، موسیقی، زبان و هنرهای بسیار غنی است که برای هر ایرانی هم وطن می تواند بسیار جذاب و پایبندی ایشان به این هویت بسیار شایستۀ احترام باشد.

لباس‌های سنتی هریک از اقوام آیینه‌ای تمام‌نما از تاریخ و فرهنگ و اعتقادات مردم آن قوم است. لباس کردی و لایه‌لایه زیبایی‌هایش، لباس لری و تمام جاذبه‌های نهفته در چین‌هایش، لباس ترکمنی با رنگ قرمز شورانگیزشان و لباس‌های بلوچی با سوزن‌دوزی‌های منحصربه‌فردی که دارند هرکدام بخشی از زیبایی‌ها و فرهنگ غنی و متنوع کشورمان را تشکیل می‌دهند. لباس‌های سنتی اقوام داستان‌های زیادی در دل خود دارند، اگر کمی دقیق‌تر شویم، در چین و شکن‌شان، در طرح و رنگ‌هایشان و در تاروپود جان‌شان، چه قصه‌ها که برایمان بازگو نمی‌کنند.

لباس و پوشش سالیان دراز است که با زندگی انسان عجین شده است. بنابراین تاریخ پوشاک هر قوم می‌تواند با قدمت آن قوم برابر باشد. به‌خصوص که در موضوع پوشاک همیشه تلاش شده تا سنت‌ها حفظ شوند. بنابراین در مورد تاریخچه لباس کردی باید بگوییم همان اندازه که قوم کرد قدمت دارد، لباس‌هایش هم قدمت دارد. سند این ادعا را می‌توانیم در حکاکی‌ها و نقش‌برجسته‌های تخت جمشید مشاهده کنیم. به طور مثال در حجاری‌های ورودی کاخ آپادانا، در بین کسانی که برای پادشاه پیشکش آورده‌اند، نقش لباس کردی به خوبی نمایان است. این خود نشان‌دهنده تاریخ طولانی لباس‌های کردی است.

مردم قوم کرد در سرزمین‌های مختلفی زندگی می‌کنند؛ ایران، ترکیه، سوریه و عراق. در ایران نیز کردها در مناطق مختلف کشور ساکن هستند؛ از کردستان و سنندج و ایلام تا آذربایجان و خراسان. این تفاوت‌ها در اقلیم و محل زندگی کردها، باعث ایجاد تفاوت‌هایی در نوع پوشش آن‌ها نیز شده است. علاوه‌بر این، لباس کوردی می‌تواند با توجه به شرایط آب و هوایی هر فصل، مقام و منسب هر شخص و مراسم و مناسبت‌های مختلف هم تغییراتی داشته باشد. با تمام این‌ها لباس کردی در همه جای دنیا دارای یک سری ویژگی‌های مشترک است که می‌تواند نشانی از اتحاد و همبستگی مردم این قوم با وجود دوری آن‌ها از هم باشد.

لباس کردی زنانه از جمله زیباترین لباس‌های سنتی ایرانی است و شامل چندین بخش مختلف می‌شود. زنان کرد در کردستان، کرمانشاه، ایلام، آذربایجان غربی و خراسان شمالی لباس‌های مختلفی به تن می‌کنند. لباس کردی زنان می‌تواند تا یازده تکه و جز مختلف داشته باشد؛ کفش، شلوار، زیرپیراهن، پیراهن، جلیقه، قبا، نیم‌تنه یا یل، دستمال سه‌گوش زینتی، عمامه، روسری یا گاهی سربند که خود از چند تکه مختلف تشکیل می‌شود. لباس کردی زنانه معمولا با استفاده از پارچه‌های ساتن، مخمل، تور و حریر دوخته و سپس با پولک و ملیله و منجوق زینت داده می‌شود.

جافی شلوار کردی زنانه است. این شلوار مانند شلوار کردی مردانه، از بالا گشاد است و در قسمت مچ پا تنگ می‌شود. جنس جافی در شرایط مختلف می‌تواند متفاوت باشد. به طور مثال جافی که زنان کرد در مراسم سنتی به پا می‌کنند با جافی که هنگام کارهای روزمره می‌پوشند متفاوت است. جافی رسمی از پارچه‌های گرانبهاتر دوخته می‌شود. اما به طور کلی برای دوخت شلوار کردی زنانه از پارچه‌های نخی سبک و نرم استفاده می‌شود.به جافی در بعضی مناطق درپه هم می‌گویند. البته تفاوت اندکی بین جافی و درپه وجود دارد که مربوط به قسمت پایینی و مچ پای شلوار می‌شود.

زنان کرد کرمانج اما شلوارهایی بسیار متفاوت با شلوار سایر زنان کرد می‌پوشند. به طور کلی لباس زنان کرد کرمانج در شمال خراسان برخلاف لباس زنان کرد در غرب کشور، کوتاه است. بنابراین آن‌ها شلواری تنگ‌تر که به ساق پا می‌چسبد، به پا می‌کنند.

کراس همان پیراهن بلند زنان کردی است که دوختی ساده دارد. اما بر روی آن چندین تکه لباس دیگر پوشیده می‌شود. کراس شکلی آزاد دارد و در قسمت پایین‌تنه کاملا گشاد است. این لباس معمولا با استفاده از پارچه‌های نفیس و گرانبها دوخته می‌شود. پیراهن زنان قوچانی کوتاه است و به همین دلیل زیر آن شلیته به تن می‌کنند. شلیته زنان کرد قوچان از پارچه‌های رنگین دوخته می‌شود و به دلیل داشتن چین‌های بسیار، برای دوخت آن گاهی تا ۱۲ متر پارچه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

زنان کرد بر روی پیراهن بلند خود شال کمر می‌بندند. این شال برای زنان می‌تواند تا ۸ متر طول و ۴۰ سانت عرض داشته باشد. پارچه آن معمولا گلدار و رنگین است. زنان کرد برخلاف مردان‌شان، شال را به صورت آزاد به دور کمر می‌بندند.

زنان کرد علاقه زیادی به پوشیدن جلیقه دارند. این جلیقه در مناطق مختلف کردنشین می‌تواند شکل و حتی اسم‌های مختلفی داشته باشد. به طور مثال در منطقه هورامان به آن سوخمه می‌گویند. کلنجه همان جلیقه‌ای است که زنان کرد روی پیراهن بلند خود می‌پوشند و یکی از بخش‌های فاخر و زیبای لباس محلی کردی است.این جلیقه یا نیم‌تنه گاهی دارای آستین‌های بلندی است و در قسمت مچ دست تنگ می‌شود. کلنجه معمولا از پارچه مخمل به رنگ‌های زرشکی، یشمی یا قرمز دوخته می‌شود و روی آن نیز انواع رودوزی‌های زیبای سنتی مثل سِرمه‌دوزی، پولک‌دوزی و منجوق‌دوزی انجام می‌شود. زنان کرد گاهی لباسی بلند به نام قبا بر روی کلنجه می‌پوشند که تا مچ پا می‌رسد.

پوشش سنتی و محلی کردستان در میان زیبا ترین لباس های سنتی جهان قرار می گیرد تا جایی که در چندین جشنوارۀ بین المللی حائز مقام اول شده است. لباس مردان کرد را در مجموع چوخهُ رانک گویند که از دو بخش مهم چوخه که یک نیم تنۀ سادۀ پشمی است و شلواری به اسم رانک، که همان شلوار کردی معروف با پاچه های تنگ است، تشکیل می شود.

مردان کرد شالی معمولاً راه راه به کمر می بندند که طول آن حدود ده متر است و پُشت وین یا شال نام دارد. مردان مسن تر این شال را به گونه ای می بندند که روی آن سه گره به صورت عمودی روی آن پدیدار شود. این گره ها نماد سه باور زرتشتی، یعنی پندار نیک، گفتار نیک، رفتار نیک است. سربندی که مردان کرد به سرشان می بندد سروین نام دارد که یک پارچه است که به جای کلاه استفاده می شود. پاپوش این مردان عموماً کلاش است. سورانی نوعی آستین با زبانۀ مثلثی است که روی مچ یا بازو بسته می شود و معمولاً در موقع رقص کردی به کار می رود، و در قدیم برای کوهنوردی و شکار از آن استفاده می کردند. سورانی که سفیدرنگ است را مردان و زنان هر دو استفاده می کنند و بیشتر خاص شهرهای مریوان و سنندج و نیز کردستان عراق است. چوپی نیز دستمال مزینی است که نفر اول در گروه رقص دست راستش تکان می دهند.

پوشش زنان کرد را معمولاً به شکل یک پیراهن بلند با جلیقه ای کوتاه در روی آن می شناسیم. این پیراهن که معمولاً بسیار تزیین شده است را کراس می نامند. جنس پیراهن زنانۀ کردی معمولاً حریر، تور، مخمل، یا ساتن وگیپور است. کوا پوشش بلند دیگری از جنس گیپور یا مخمل یا پارچۀ سلطنتی است که روی کراس برای پوشاندن قسمت های پشت لباس به تن می کنند. این پوشش هم آستین دار هم بدون آستین است. در برخی شهرها مانند بانه، سقز و مهاباد زنان شالی پشمی نیز بر کمر می بندند و زنان خانواده های ثروتمند روی این شال سکه طلا می بندند. زنان کرد در قدیم یک روسری بسیار زیبا به نام سروین همراه با کلاو به سر می کردند. نام جلیقۀ زنان کرد کُلَنجه (با آستینی تا آرنج) یا سوخمه (مخمل بدون آستین) است. شُوار کردی شلوار گشادی است که زنان کردستان به پا می کنند و مانند شلوار مردانه دمپای تنگ دارد. آنها در قدیم کفشی با نوک برگشته از جنس چرم می پوشیدند. فرنجی نیز لباسی مردانه از پشم خالص است که آستین ندارد و تا پایین کمر می رسد.

پوشش پا شامل جوراب و کفش در پوشاک کردی، به‌خصوص در مناطق غربی کشور که زمستان‌های سختی دارد، اهمیت زیادی دارد. زنان کرد معمولا جوراب‌های پشمی نقش و نگاردار به پا می‌کنند. کفش زنان کردی می‌تواند از جنس چرم یک‌تکه باشد که در قسمت جلو تیز می‌شود و منگوله‌ای روی آن قرار می‌گیرد. زنان کرد قوچان کفشی به نام کومخ به پا می‌کنند. کومخ از تیماج یا چرم بز دوخته می‌شود و در قسمت جلویی نوک تیز و برگشته دارد. کومخ معمولا به رنگ سبز است اما رویه و کناره‌های آن با استفاده از نخ‌های رنگین و ابریشمی تزئین می‌شود.

لباس کردی مردانه هم مانند لباس کردی زنانه دارای اجزای مختلفی است. به طور کلی لباس کردی مردانه می‌تواند تا نه تکه داشته باشد؛ عرقچین، سربند، پیراهن، کت، پستک یا جلیقه، شلوار، جوراب، کفش و شال کمر

قوم کرد در استان کردستان، کرمانشاه، ایلام، بخشی هایی از ارومیه، خراسان زندگی می کنند. البته یادتان باشد لباس کرمانشاهی متفاوت از لباس کردهای سنندج است و با هم شباهت های را نیز دارد .

اولین طرح کشیده شده از لباس کردی به سیاحان اروپایی برمیگردد که در پانصد سال پیش به ایران و مناطق کرد نشین سفر کردند و لباس های محلی کردی توسط نقاش سیاحان رنگ آمیزی شده است. چند برگ از این سفرنامه چاپ شده است و در خانه کرد سنندج نگه داری می شود. به هر روی این لباس قدمتی کهن تر دارد اما به خاطر کمبود منابع باستانی و تاریخی سندی در دست نیست.

آنچه که مهم است لباس های محلی کردی زیباترین و متنوع ترین ، رنگ آمیزترین پوشش هایی است که سیاحان از پانصد سال پیش تا به امروز به آن اشاره کرده اند. شاید برایتان جالب باشد که لباس کردی در چندین جشنواره بین المللی مقام اول را به لحاظ پوشش و زیبایی و تنوع کسب کرده است. لباس های کردی محلی براساس مناطق مختلف نام گذاری شده اند که از جمله لباس اورامی،کردی سنندجی، سقزی، مریوانی، بانه ای و…… است.