مدل لباس محلی شیرازی

مدل لباس محلی شیرازی + جدیدترین و زیباترین مدل های لباس محلی شیرازی را اینجا ببین در سایت پرشین سرا . امیدواریم این مطلب مورد توجه شما بزرگواران قرار گیرد.

لباس محلی شیراز یکی از زیباترین و چشم نواز ترین لباس محلی های ایران است. لباس محلی شیراز انواع مختلفی دارد و طرفداران آن اغلب توریست ها و مسافران شیراز هستند.

شیراز هم لباس‌های محلی و سنتی خاص خودش را دارد که به علت کثرت اقوام در این شهر بسیار متنوع هستند. اما این روزها برای دیدن لباس سنتی شیراز باید به روستاها یا عشایر این شهر سری بزنیم. شناخته‌شده‌ترین لباس های محلی شیراز مربوط به قوم قشقایی است. قومی که پیشینه تاریخی و سیاسی بسیار غنی در فرهنگ ایران دارد.

استان فارس مهد هخامنشیان و کوروش است و تاریخچه‌ای بسیار غنی دارد. به همین دلیل لباس های محلی شیراز نیز از قدیمی‌ترین لباس‌های محلی ایران به شمار می‌رود. در استان فارس چندین قومیت وجود دارد که می‌توانید آن‌ها را از روی نوع لباس و رنگشان تشخیص دهید. لباس‌های رنگارنگ و زیبا که الهام‌گرفته از طبیعت و برخاسته از روحیه نشاط‌بخش مردم این منطقه هستند و هر کدام از جنبه‌های منحصربه‌فرد فرهنگ ایرانی و تمدن گذشتگان و پیشینیان خود به شمار می‌روند.

اگرچه امروزه مدرنیته شدن به زندگی سنتی شهر‌ها و روستا‌های ایران به خصوص استان فارس رسوخ کرده و نوع و سبک پوشش را در این منطقه تحت تاثیر قرار داده است، اما هنوز هم پوشش محلی و سنتی در گوشه و کنار این استان به خصوص در بین مردم روستا و عشایر شیراز رواج دارد و به شیوه و شکل سنتی آن دوخته و پوشیده می‌شود. لباس های محلی شیراز علاوه‌بر قومیت به دو دسته زن و مرد نیز تقسیم می شوند.

لباس های محلی شیراز به خصوص لباس‌های زنان شیرازی بسیار رنگارنگ هستند و با طرح‌های پرجنب‌وجوش خود شما را به وجد می‌آورند. طرح و رنگ این لباس‌ها از طبیعت زیبای این منطقه الهام گرفته‌اند و حس دلنشین و زیبای مناظر را برایتان تداعی می‌کنند. پیراهن چاکدار بلند و دامن‌های چین‌دار گشاد از اجزای مهم و جدایی‌ناپذیر لباس‌های محلی زنان شیراز به شمار می‌روند. این ست و ترکیب جذاب با یک چارقد حریر، آرخالق و دستمال کامل می‌شود.

پیراهن زنانه که شیرازی‌ها به آن کینگ هم می‌گویند، عضو جدایی‌ناپذیر لباس های محلی شیراز در بین زنان است. بلندی این پیراهن زنانه از شانه تا قوزک پا است و آستین آن نیز تا مچ دست ادامه دارد. یقه آن کاملا بسته است و از پایین تا نزدیکی کمر هم چاک دارد. چاک بلند باعث شده این پیراهن به دو قسمت جلو و عقب تقسیم ‌شود. چاکدار بودن لباس علاوه‌بر زیباتر کردن آن باعث راحتی و سهولت در راه رفتن و انجام بهتر کارها و فعالیت‌های روزمره شده است.

تنبان تورکی که عشایریان به آن تمبون قری هم می‌گویند، پوشش دامنی چین‌چین و بلند است که از پارچه‌های نسبتا سبک و راحت تهیه می‌شود. وجود چین‌های زیاد در این دامن به این دلیل است که در صورت وزش باد و جمع شدن یک طرف دامن، چین‌های بعدی جای آن را بگیرند تا فرم دامن از بین نرود. گاهی بانوان شیرازی برای زیباتر شدن تنبان تورکی، یک یا دو تنبان تورکی روی هم می‌پوشند یا گاها از پارچه‌های بیشتری استفاده می‌کنند.

چارقد یا روسری بزرگ، پارچه‌ای ظریف و چهارگوش است که از قدیم‌الایام بانوان ایرانی با آن موهای سر خود را می‌پوشانند. اما چارقد زنان عشایر شیرازی جور دیگری جلوه‌گری می‌کند. شیرازی‌ها از چارقد نازک با طرح‌های خاصی استفاده می‌کنند و برای تزئین گاهی به اطراف آن مهره یا ملیله می‌دوزند.

آرخالق از اجزاء لباس های محلی شیراز است که زنان و مردان عشایر شیرازی آن را روی لباس‌های دیگر خود می‌پوشند. از این پوشش سنتی در اغلب فصول سال به عنوان بالاپوش لباس گرم استفاده می‌کنند اما چون پوششی زیبا و محافظ است، موجب وقار و سنگینی لباس می‌شود. آرخالق‌ها نحوه دوخت متفاوتی دارند و از زیر بغل تا پایین دارای چاک‌ هستند که چاکدار بودن لباس باعث حرکت آسان دست‌ها می‌شود.

دستمال یا یاغلوق پارچه‌ایست که زنان شیرازی از روی چارقد به پیشانی خود بسته و از پشت سر گره‌ می‌زنند. دستمال علاوه‌بر جنبه زیبایی از سر در برابر سرما و وزش باد، محافظت می‌کند. معمولا جنس دستمال از پارچه‌های قیمتی، مثل ابریشم و حریر است و زنان به وسیله سنجاق یا گل طلا آن را در بالای پیشانی به چارقد خود وصل می‌کنند.

لباس‌های محلی مردان شیرازی هم بسیار جذاب و دیدنی هستند، اما نسبت به لباس زنان ساده‌ترند و از اجزای کمتری تشکیل شده‌اند. همچنین این لباس‌ها برعکس لباس زنان که دارای رنگ‌های شاد و متنوع هستند، رنگ‌های محدودی دارند و بیشتر اوقات به رنگ سفید و مشکی دیده می‌شوند.

نداشتن کلاه معمولا دربین عشایری‌ها و مردان ایل قشقایی آن‌چنان پسندیده نیست و به همین دلیل مردان ایل باید همیشه کلاهی بر سرشان داشته باشند. در گذشته به خصوص در دوران قاجاریه کلاه مردان قشقایی از جنس نمد با رنگ مشکی و بدون لبه بود. عکس‌هایی به جای مانده از از یک صد سال پیش مردم قشقایی نیز این ادعا را ثابت می‌کند که در گذشته بیشتر کلاه‌های بدون لبه با اندازه‌های مختلف رایج بود.

البته افراد سرشناس و بزرگان ایل با کمی تغییر از این کلاه‌ها استفاده می‌کردند. اما از حدود پنجاه سال پیش با ابتکار یکی از خوانین و بزرگان قشقایی، کلاه دو گوشی در میان مردم ایل قشقایی رایج شد. این کلاه‌ها با استفاده از کرک‌های ظریف و لطیف بز (که بسیار کمیاب هستند) و توسط نمدمال‌های با تجربه و ماهر محلی مالیده و تهیه می‌شوند و علاوه‌بر جنبه زیبایی و وقار، به علت داشتن وزن زیاد، با هر باد و طوفانی از سر نمی‌افتند. حتی موقع تابش آفتاب هم می‌توان از گوشه آن به عنوان سایبان استفاده کرد.

لباس خوس بافی، یکی از لباس‌های محلی زنانه، به‌ویژه لباس عروس در جنوب استان فارس، توسط زنان هنرمند شهر اوز دوخته می‌شود. بعضی از مردم باور دارند که این لباس توسط تعداد اندکی از زنان هنرمند شهر اوز، از کشور هندوستان به این منطقه آورده شده است. خوس از الیاف نقره‌ای تشکیل شده و برای تزئین شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان استفاده می‌شود. روسری بزرگ خوس دوزی، یکی از نمادهای زیبای لباس محلی شیراز است. لباس خوس، بر اساس نظرات مردم، محبوب ترین لباس محلی شیراز به شمار می رود.

در دوران هخامنشیان، لباس‌ها تغییرات زیادی نکرده و شبیه به لباس‌های دولت ماد بوده‌اند. برای پیراهن‌های بلند زنانه و مردانه، از پارچه‌های بزرگ بیشترین استفاده را می‌کردند. زنان در آن دوره، لباسی بلند و ساده با آستین‌های کوتاه و راسته چین داشتند و برخی دیگر از زنان، چادری مستطیل شکل را بر روی تمام لباس‌های خود می‌پوشاندند و زیر آن پیراهن با دامنی بلند انتخاب می‌شد. پوشش زنان در این دوره کامل بوده و زنان به دو صورت پوشش ملکه و پوشش ساده لباس می‌پوشیدند.

در دوران هخامنشیان، لباس‌های مردان بسیار شبیه به لباس‌های زنان بوده‌اند با این تفاوت که به جای شال و روسری و کلاه، آن‌ها کلاه بدون هیچ پارچه‌ای بر سر داشته‌اند.مردان دستار را به کمر خود بسته بودند و پادشاهان دستارهای زرین و سربازان دستارهای چرمی به کمر داشتند.برای لباس‌های مردان، آستین‌های گشاد و بلند در نظر گرفته شده بود و در صورتی که سربازان لباس‌هایی کاملاً پوشیده بر تن داشته‌اند.در دوران هخامنشیان، لباس‌های مردان بسیار شبیه به لباس‌های زنان بوده‌اند با این تفاوت که به جای شال و روسری و کلاه، آن‌ها کلاه بدون هیچ پارچه‌ای بر سر داشته‌اند.

مردان دستار را به کمر خود بسته بودند و پادشاهان دستارهای زرین و سربازان دستارهای چرمی به کمر داشتند. برای لباس‌های مردان، آستین‌های گشاد و بلند در نظر گرفته شده بود و در صورتی که سربازان لباس‌هایی کاملاً پوشیده بر تن داشته‌اند. امروزه لباس محلی شیراز چه زنانه و چه مردانه، طرفداران خاص خودش را دارد.

در دوره‌های مختلف، لباس‌ها دستخوش تغییرات بوده‌اند و بیشتر مردم یک کشور همراه با دوران تغییر لباس‌شان را تغییر می‌دهند. اما همیشه عده‌ای وجود دارند که اصالت و سنت‌های گذشته‌شان را ارج می‌گذارند. لباس محلی شیراز و استان فارس با توجه به اقوام آن‌ها متفاوت هستند. در فارس، اقوام مختلفی زندگی می‌کنند از جمله لرها، ترک‌های شیرازی، اعراب خمسه، باصری‌ها، لک‌ها، تاجیک، قشقایی و فارسی هستند.