مدل لباس کردی

مدل لباس کردی + جدیدترین و قشنگ ترین مدل های لباس کردی را اینجا ببینید در سایت پرشین سرا . امیدواریم این مطلب مورد توجه شما بزرگواران قرار گیرد.

کردستان که بخشی از دو امپراتوری بزرگ ایران و عثمانی بوده است، دارای میراث فرهنگی بسیار غنی است. لباس سنتی کردی پس از جان سالم به دربردن از فتوحات، همواره هماهنگ با مناظر اطرافش باقی مانده است. برخلاف بسیاری از مردان عراقی و ترک که لباس‌های غربی را پذیرفته‌اند، کردها میراث فرهنگی خود را با پوشیدن لباس‌های متمایز و سنتی در طول قرن‌ها حفظ کرده‌اند. هیچ بحثی وجود ندارد که لباس محلی کردی، به‌ویژه لباس کردی زنانه، یکی از زیباترین و تحسین‌برانگیزترین لباس‌های جهان است.

برای کردها، لباس‌ها نشان‌دهنده تمدن و تاریخ غنی آن‌هاست که هزاران سال است امتداد دارد. لباس کردی منحصربه‌فرد، متنوع و خاص است و محصولی برگرفته از محیط کوهستانی و طبیعت نفس‌گیر آن است. پارچه لباس کردی و دوخت آن ازنظر مالی گران است و نیاز به لوازم متنوعی دارد. مردم کرد باوجود مظاهر تمدن و هجوم لباس‌های مدرن به بازار همچنان به پوشیدن لباس‌های فولکلور خود می‌بالند. هرکسی که از هر بازاری در سلیمانیه، سنندج، کرمانشاه و مریوان و … بازدید کند، متوجه مغازه‌های بزرگی می‌شود که به فروش لباس‌های کردی اختصاص داده شده است.

ویژگی غالب لباس‌ها کردی رنگ، گلدوزی و تزیین با گل و نخ‌های براق است. مردم کرد هنوز خانه مد ندارند و تنها چیزی که ماندگاری میراث کردی را در این زمینه حفظ کرده است، علاقه مردمی به زنده نگه‌داشتن آن است. به‌گونه‌ای که لباس عروس کردی یکی از زیباترین لباس‌های کردی است که می‌توان دید.

کردهای ایران یکی از قدیمی ترین اقوام ایرانی از قومیت کرد هستند که به زبان کردی صحبت می کنند و آداب و رسوم و لباس و پوشش خاص خود را دارند. لباس های مردان و زنان کرد زیبا و در رنگ های متنوع وجود دارد و از قسمت های مختلف و جنس مرغوب تشکیل شده است. کردهای غیور کشورمان آداب خاصی در پوشش و حتی بستن شال کمر یا روسری دارند و لباس زنان کرد تزئینات زیبایی دارد که در لباس مردان نمی توان یافت.

تاریخچه لباس کُردی به قدمت مردمان کُرد باز می گردد. تصاویر نخستینی که در آن ها لباس اقوام کُرد به تصویر کشیده شده نقش برجسته های هخامنشی هستند. در حجاری های ورودی کاخ آپادانا مردان هدیه آورده به بارگاه لباس هایی همانند لباس های محلی کردی بر تن دارند.بسیاری از سیاحان سفر کرده به استان کردستان لباس مردم کرد را یکی از زیباترین ها و بی نظیرترین ها دانسته اند، چند نمونه طراحی، باقی مانده از سفرنامه های جهان گردان اروپایی از لباس مردم کردستان، در خانه کرد سنندج قرار دارند.

تنوع بالای پارچه ها از دوره قاجار به بعد موجب تکامل بیشتر لباس های سنتی کردستان و افزایش زیبایی لباس های کردی زنانه شد. لباس های کردی امروزی در تزیینات و طرح پارچه ها بسیار متنوع تر شده اند اما شکل و ساختار آنها تفاوت زیادی با نمونه های سنتی قدیم آن ندارد. این لباس محلی در جشنواره های بین المللی مد لباس همواره توانسته مقام اول را از آن خود نماید.

طراحی لباس محلی کردی زنانه بر پایه باورهای مختلف رایج در میان این مردم بوده است. یکی از مهم ترین ابزارها برای آشنایی با فرهنگ مردمان یک کشور یا قوم، لباس محلی ساکنان آن منطقه است. حفظ لباس کردی به شکل سنتی در نگهداری و انتقال فرهنگ به نسل های آینده نقش مهمی دارد.

برجسته‌ترین لباس کردی زنانه، کاوا یا کراس است. اغلب زنان کرد لباس فرهنگی کراس را زنده نگه می‌دارند. علاقه به لباس کراس آن‌قدر شدید است که تقریباً همه زنان در زندگی روزمره خود نیز این لباس را می‌پوشند.کراس یکی از قدیمی‌ترین میراث فرهنگی تاریخی جغرافیای کردستان است. زنان ساکن استان‌های وان، حکاری، شیرناک در عراق و ترکیه و سنندج، بانه، مریوان و .. در ایران با پوشیدن لباس‌های کراس در زندگی روزمره از این فرهنگ دفاع می‌کنند. پارچه‌های کراس رنگارنگ از جنوب کردستان آورده می‌شود. کردها معتقدند که زنان کرد با پوشیدن لباس‌های کراس فرهنگ خود را زنده نگه می‌دارند.

کارشناسان مد معتقدند که لباس مردم کرد ریشه فرهنگی دارد و کراس برای زنان کرد رنگ زندگی است. مادران کرد قرن‌هاست که کراس می‌پوشند. پوشیدن کراس برای زنان کردستان بسیار مهم است و کراس‌هایی که زنان در هاکاری می‌پوشند با لباس‌هایی که در سایر شهرهای کرد نشین می‌پوشند متفاوت است.برخی کراس‌هایی که زنان کرد می‌پوشند از یک تکه پارچه دوخته می‌شوند، درحالی‌که در بعضی شهرها کراس‌ها دو تکه هستند.به لباسی که زنان کرد در زیر کراس می‌پوشند، ژئر کراس گفته می‌شود. لباس کردی زنانه به سبک ایرانی معمولاً متفاوت با پارچه‌های کمی سفت‌تر و دامن جمع‌شده دوخته می‌شوند، همچنین تغییرات دیگری مانند تزئینات آن‌ها نیز از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است.

زنان کرد معمولاً لباسی بلند تا کف زمین (کراس) می‌پوشند که از پارچه‌ای شفاف و سبک دوخته می‌شود. این لباس آستین‌های بلندی دارد که به یک مثلث گشاد و آویزان (فاقیانا) ختم می‌شود که می‌توان آن را پشت لباس به هم گره زد یا به‌صورت جداگانه در اطراف پیچید و گره زد.

کلنجه(colonje) جلیقه نیم‌تنه و مخملی است که روی لباس کردی زنانه پوشیده می‌شود. از لباس‌های فوق‌العاده و بی‌نظیر دخترانه برای مهمانی‌ها لباس‌های محفلی است.

سخما که با دیسک‌های نقره‌ای رنگی گلدوزی می‌شود، یک ژاکت آستین کوتاه است که معمولاً از نوع خاصی از پارچه‌های ضخیم دوخته می‌شود و کاملاً با نخ‌های براق تزئین می‌شود تا درخشندگی بیشتری به کل لباس بدهد. در زمستان، ساخما با یک کت بلند و آستین بلند به نام کاوا جایگزین می‌شود.

در میان کردها مرسوم است که زنان کرد از سرپوش مشخصی که با زیورآلات مزین شده است استفاده می‌کنند که معمولاً شامل دو تکه پوشاننده سر می‌شود. سربند اول از پارچه مخصوصی به نام حوره دوخته می‌شود و سربند دوم پارچه‌ای مربعی است که به دور گردن آویزان است و به نخ‌های براق بریزام متصل می‌شود، و به پایین کمر می‌رسد. علاوه بر لباس زنانه کردی، برخی از زنان کرد از اکسسوری‌های طلا یا سنگ‌های قیمتی و مهره‌ها از جمله کمربند، گردنبند، گوشواره، مچ زنجیر و انگشتر استفاده می‌کنند که ظرافت خاصی به آن‌ها می‌دهد.

بانوان کردستان قبای بلند و جلو باز مخملین که در دو طرف، چاک های بلند دارد، روی لباس خود به تن می کنند که به آن کوا می گویند.

زنان کرد روی لباس خود در ناحیه کمر شالی را می بندند. این شال ها رنگ های متنوعی دارند و از پارچه ای زیبا بافته می شود که گاهی نواری شکل و گاهی مربعی هستند. زنان کرد شال را کمی بالاتر از پیراهن خود می بندند تا انتهای دامن آن ها از مچ پای آن ها پایین تر نرود و مزاحم راه رفتنشان نشود.

کردهای جنوبی و سورانی از پارچه ای به نام گلونی به عنوان روسری استفاده می کنند. گلونی دارای نقش های مخصوص است.

از اجزای اصلی لباس کردی زنانه سرپوش است که از دو قسمت کلاه و سربند تشکیل می شود که در اصطلاح کردی به آن ها «کلاو» و «سروین» می گویند. کلاه ها در دو مدل «کلاوفس» و «کلاوزر» موجودند.کلاوفس از دو لایه تشکیل می شود و قسمت فوقانی سر را می پوشاند. لایه رویی ازجنس ابریشم یا مخمل و لایه زیرین آستر نرم است. نواردوزی حاشیه کلاوفس با مهره و منجوق صورت می گیرد و بالای آن سکه ای به نام چپوله در وسط می دوزند تا روی پیشانی بیفتد. اگر به جای یک سکه از یک ردیف سکه کوچک استفاده کنند، «پرچنه» نام می گیرد. قسمت های بالای کلاوفس با منجوق دوزی تزئین می شود.

نوع دیگری از کلاه های زنان کردی کلاوز است که تزیینات بیش تری نسبت کلاوفس دارد و در گذشته از آن جوانها و عروس خانم ها استفاده می کردند. این کلاه را به وسیله یک رشته نخ طلایی رنگ که سکه های لیره یا نیم پهلوی هایی به آن می آویزند و از زیر چانه عبور می دهند، روی سر نگاه می دارند و دستمال را روی آن می بندند.